« Ես արթնացնող մի ժամացույց եմ՝
Ըստ ձե՛ր ցանկության,
Ձե՛ր ձեռքով լարված:
Ու երբ պետք է ձեզ՝
Սրտաճաք սիրով
Արթնացնում եմ ձեզ,
Որ քնով չընկնեք:»
Պ.Սևակ
Լռությունը դեռ քնած է:
Աշխարհն էլ է դեռ քնած:
Գիտեմ որ աշխարհում միայն իմ աչքերը չեն, որ արթուն
են, կլինեն նաև այլ աչքեր, որոնց չեմ ճանաչում կամ գուցե ճանաչում եմ…
Քիչ հետո չգիտես որտեղից
կգա ու պատուհանիս տակ գտնվող խնձորի ծառին կթառի ծանոթ մի ագռավ:
Գլուխը կբարձրացնի վեր,
կնայի չգիտեմ ում, միգուցե թույլատրություն ստանալու համար ու կարթնացնի լռությանը
իր ճղճղան ձայնով:
Հետո կհաջորդի հարևանի
բեռնատարի շարժիչի ձայնը…
… վերևի հարևանուհուս
բարձրակրունկ կոշիկների կտկտոցը
… մյուս հարևանի խռպոտ
հազը
… ինչ որ անտեր մի շան
կաղկանձ
… կարթանամ նաև ես, իմ
ամբողջ կյանքը ուսերիս բարձած, մի կերպ կհասնեմ խոհանոց, կփորձեմ սուրճ պատրաստել,
կհիշեմ, որ երեկ մոռացել եմ սուրճ գնել,
մոռացել եմ հաց գնել…
Կփորձեմ հագնվել ու
կփնտրեմ արդուկած վերնաշապիկ համոզված, որ միևնույն է չեմ գտնի, նորից կպառկեմ
անկողնում:
* * *
Լռությունը դեռ քնած է:
Աշխարհն էլ է դեռ քնած:
Քնած են զրպարտանքները,
խառնաշփոթները,
սիրահարությունները,
դավաճանությունները և
մնացած բոլոր մեղքերը:
Աշխարհը լուռ է ինչպես
հիվանդասենյակը ու դեռ չի արթնացել աշխարհի տիրակալը՝ Մարդը, որ կարողանում է ամեն
ինչ խառնել իրար ու հետո անճար կանգնել տիեզերքի առաջ ու ձեռքերը պարզել դեպի վեր՝
կարծես սպասելով ինչ որ մեկի թույլտվությանը, սպասելով թե երբ կջնջվեն իր
կատարածները, որ նորից սկսի ամեն ինչ…
* * *
Բարի աչքերով մի դեմք է
նայում ինձ պատուհանից
Ցուցամատը դրել է
շրթունքներին ու ես հասկանում եմ, որ ասում է.
«Լռիր, դեռ շուտ է…»
Պատուհանիս տակ գտնվող
խնձորի ծառին թառած ծանոթ ագռավն էլ
տեսնում նրան քանի որ դեռ լռում է…
Լռությունը դեռ քնած է,
մեղքերը նույնպես, բայց քիչ մնաց շուտով ագռավը կբղավի.
- Ղաա՜առ…., - ու ամեն ինչ
կսկսվի նորից…
Комментариев нет:
Отправить комментарий