* * *
Ինչո՞ւ ես քեզ տանջում,
ինչո՞ւ է հոգիդ անհանգիստ:
Ես ընդամենը Ինտերնետում լուծված մի մարդ եմ,
որին հեշտությամբ կարող ես դուրս շպրտել…
կամ վիրտուալ գրկել ու ասել.
- Դու այսօր երկար ես քնել, արթնացիր:
Կհանգչի էկրանդ ու ես էլի կանհայտանամ
այն սարդոստայնում, որի մեջ հայտնվել եմ այսօր:
Հիմա թիթեռ եմ,
որի թևերը սրտեր են ու
փորձում եմ հետապնդել մահացած տրամադրությանս…
Շտապելուց արագ եմ սկսում շարժվել
ու դանդաղ մահանում եմ…
Եթե հաջողվի հասնել,
կհասնեմ անցյալիս…
Թռիչքս սպանված մահն է…կանգնեցրու ստեղնաշարդ, հետո ուշ կլինի:
Комментариев нет:
Отправить комментарий