Դու պոռիկ էիր, երբ սիրեցի քեզ:
(Մ՞իթե սիրտը կարիք ունի
կառավարման)
Բնության դեմ, դեմ հանդիման…
Ես սիրեցի
Ոչ մի բան:
Դու պոռնիկ էիր, բայց շատ
սիրելի,
Կյանքս թողած մտա քո կյանքն
անվարան,
Առանց վախի ու ամոթի բարձրաձայն
Ես սիրեցի
Ոչ մի բան:
Դու պոռնիկ էիր, բայց հետքերդ այրող
հուշ,
Վայրի աղմուկ, քաղցր մոլուցք,
գողտրիկ կտոր բնության,
Կարող էիր դևին սարքել հրեշտակ,
Կույսին սարքել անամոթ,
Հրեշ սարքել քահանայից
սրբազան,
Փախարենը չպահանջել ոչ մի բան:
Հենց այդպես էր, հենց այդպես
էլ,
Ես սիրեցի
Ոչ մի բան:
Դու պոռնիկ էիր, իսկ ես քո մեջ
պարփակված,
Քո մեջ ապրում, չէր մահանում քո
ներկան,
Կարելի է մի՞թե, երբ վսեմ է
սերն այդքան,
Մարդկանց ատել, քինոտ, նախանձ,
Ու անկողին մտնել միայն լույսը
մարած:
Միթե սերն էլ կարիք ունի
կառավարման,
Եթե այո, ինչ որ մի տեղ սխալ
կա արված,
Ես սիրել եմ…
Ու սիրել եմ ոչ մի բան:
Комментариев нет:
Отправить комментарий