понедельник, 21 апреля 2014 г.

Կյանք... բանաստեղծություն



* * *
Դու լսո՞ւմ ես…
Քեզ սիրեցի, որ դու տխուր չմնաս,
Արդյոք զգո՞ւմ ես,
Շրջում եմ քո մեջ մոլորված…

Ես խաղաղվելու տեղ եմ ման գալիս,
Թեկուզ մի անկյուն, թա՜ց, խոնա՜վ ու մութ,
Որտեղ թաքնվեմ իմ երազներից -
Դաժան ու անգութ…

Քեզ հետ դժվար է մենամարտելը,
տարիները իրենցն են անում,
անհնա՛ր է քեզ…  չսիրելը
թե այս և թե ա՜յն աշխարհում:

Դաժան չես, գիտե՜մ,
Ուղղակի դժվա՜ր է,
Քեզ հասկանալը մարդկանց հասարակ,
Իսկ դո՞ւ, շտապում ես, կանգառդ մա՛հն է,
Փախչո՜ւմ, հեռանում ես հողմի պես արագ:

Դու լսո՞ւմ ես…
Կյա՜նք,
Չտխրե՛ս հանկարծ,
Երբ վայրի մեղրը չորանա շրթիս,
Երբ էլ չե՛ն խոսի աչքերս փակված,
Երբ ժամանակը կհոգնի ինձնից…

Ս.Ումառ

Комментариев нет: