Ստվերդ

* * *

- Դո՞ւ ես ծանր,

Թե՞ ստվերդ,

Թե՞, սիրտ մաշող մի հառաչ,

Թե՞ թարթիչիդ մի սուր մազն է,

Սրտիս պատի մեջ ցցված:

- Շատ դյուրին է ինձ ապրելը սրտիդ մեջ,-

Հոգիս գրկած շշնջում են

Շրթունքներդ կարմրաթերթ:

Ես կուռքի պես աղոթում եմ միայն քեզ,

Պատառոտում մի կողմ գցում

Համբերության իմ շորերը աներես:

Սվաղում եմ հոգիդ կրծքիս,

Սիրտս՝ սրտիդ հետ զոդում,

Դո՞ւ ես ծանր, թե՞ ստվերդ,

Ես ոչինչ չեմ հասկանում:

Ս.Ումառ