Դու՝ դա ես եմ (բանաստեղծություն)

* * *

Գիտեմ չկաս,

դու՝ դա ես եմ,
քեզ գիշերով եմ հնարել,

անքնությունը կատվի նման

ուսերիս է փաթաթվել

Կարծես վհուկի հետ եմ՝ 

անտառում,

որ հեքիաթներ է ինձ պատմում,

գուշակում է ապագան,

գիտեմ մենակ եմ մնացել

իդեալի հետ,

որ չկա:

Հալվում է դեմքը ու լողում,
շողերի մեջ վայրկյանի,
գիտեմ - չկա այս կյանքում,
գիտեմ - անուն էլ չունի…

Գեղեցկությունը բավական չէ
Ազատությունը - մարմնի ցավ,

Շուրթը - խոսքեր անհեթեթ…
Իմ երազը որտեղի՞ց է,
և ի՞նչ անեմ նրա հետ…