Բռնել եմ ձեռքդ:
Այն սառն է ինչպես ձյան տակ մնացած
Ճնճղուկի կմախքը՝ մսից ազատված…
Սառն, ինչպես ձուկը այն հազարամյա...
Ես հերթի մեջ եմ,
Ինձ բաժին չկա...
Արկղի մեջ, քնա՜ծ…
Սովոր եմ քեզ տեսնել
Վերարկու հագած,
Կոճակներն արձակ,
Օձիքը բաց:
Միշտ ասում էիր
- Սպասիր, սկզբից ես:
Սպասում եմ, ի՞նչ է պետք է համբուրես,
Թե՞ ես կռանամ
Ոչ թե Կապույտներ հագած շուրթերիդ,
Այլ ձեռնեղունգներիդ,
Ու ինքս զգամ համը
Անկարողության
սեղմած Մատների…
Գնո՞ւմ ես, ի՞նչ արած,
Ճանապարհ Բարի…
Միայն թե ձեռքս այդպես մի սեղմիր…
Իհարկե, կգամ,
Թող քի՜չ էլ մնամ:
Կգա՛մ անպայման …
Հեռու գնացող ճանապարհներից
Սա է միակը
Ու անցանկանալին:
Ինձ սպասիր,
Կգամ,
Կգամ, սիրելիս:
Комментариев нет:
Отправить комментарий