среда, 16 апреля 2014 г.

Կորուստ...

* * *
Դու երևի ծաղրածո՞ւ ես,
նայում ես հայելու մեջ ու չես տեսնում քեզ:
Դու կորցրել ես այն ճանապարհը,
որով կրակ էիր փնտրում:
Ցուրտը քո երջանկությունն է այս պահին:
Ցրտից փայտացող մատներով
փորձում ես դիպչել երազանքիդ շնչառությանը:
Երազանքդ թռչնի նման փետրաթափվել է:
Փնտրում էիր երջանկություն - գտար ձանձրույթ:
Աճպարարի նման փորձում ես զգացմունքներդ
ձևափոխել ինչ որ մի այլ բանի:
Ստացվո՜ւմ է,
բայց միայն ինքդ գիտես, որ խաբուսիկ է:
Դու կորել ես ու …
քայլ անելու տեղ չկա,
բոլոր ոտնատեղերը զբաղված են…


Ս.Ումառ

Комментариев нет: