ՀԻՆ ԼՈՒՍԱՆԿԱՐԻ ԱՌՋԵՎ

Ասո՜ւմ են.

« Մի ծաղկո՜վ գարուն չի՜ գալիս…»

Այդպես էլ փորձա՜նքն է,

Որ երբե՜ք-երբե՜ք մենակ չի գալիս,

Գալիս է ցավի՜ կամ կսկիծի հե՛տ,

Գալիս է թախծի՜ կամ մորմոքի՜ հետ -

Քույր-եղբոր նման  ձե՜ռք-ձեռքի տվա՜ծ՝

Գալի՜ս փաթաթվում են քեզ

Հարազատի պես:

Բայց այդ բոլորը ոչի՛նչ են

Ա՜յն փորձանքի դեմ,

Որ մի օր եկա՜վ ու սիրտս մտավ

Մրգի որդի պես…

… Ու մինչև օրս լափո՜ւմ է սիրտս

Այդ փորձա՜նքը- խանդ,

… Ու ճերմակո՜ւմ են մազերս թել-թել,

… Ու երկարակյա՜ց է խանդը

Նաև … դուրեկան՝

Այն լուսանկարի աղջկա նման,

Որն արդեն վաղո՜ւց, շա՜տ վաղուց չկա,

Բայց մինչև օ՜րս

Սիրո՜ւմ եմ նրան:

*

Չէ~, մի ծաղկով գարո՜ւն

Չի՜ եղել, չկա՛,

Եվ ոչ էլ սե՜րն է առանց խանդ լինում՝

Դուստրը դիպվածի մաքուր փորձա՛նք է

Եվ մինչև ե՞րբ է այսպե՜ս տանջելու:

Ս.Ումառ-Հարությունյան