Լույսը
բացվո՜ւմ է՝ ցանելով ոսկի,
Արևն իր կո՜ւրծքն
է բացում
Հյուրընկալ,
… Ո՞ւմ է
հարկավոր լո՜ւյսն Արեգակի
Երբ արթնանո՜ւմ
ես
Ու …Մա՜յրդ
չկա…
Երբ գի՜րկը
չկա, այն ինքնամոռաց,
Որ քեզ
սեղմելով
Պե՜տք է
տաքացնի,
… Հատակի
վրա քսքստացնելո՜վ
Հողաթափերի
ձայ՜նը էլ չկա՛,
Որ քեզ
արթնացնի…
Մայրական
քնքուշ այն Ձե՜ռքը չկա՜,
Որ
դողացնելով
Քեզ սո՜ւրճ
հասցնի,
Մայրական
քաղցր այն Ձա՜յնը չկա.
- Հոգնա՞ծ
ես, որդիս.
Որ քեզ հարցնի:
Հույսով
կերակրո՜ղ, լույսով համբուրո՜ղ
Քո ցավից
անվե՜րջ,
Անվե՜րջ տառապող-
Չկա
մայրական Սի՜րտը թանկագին,
… Իսկ
Արեգակը ստինքերն իր բացե՜լ՝
Փռվել է
Մորդ
Դատա՜րկ
սնարին…
Ո՞ւմ է
հարկավոր լո՜ւյսն Արեգակի
Երբ լույսով
այդ փնտրո՜ւմ
Չե՜ս գտնում
Մորդ…
Երբ գիտե՜ս,
որ իրոք դաժա՜ն է լինում -
Առանց Մոր
անցնող
Հերթական
օրդ…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий