Սերը անտո՜ւն

* * *

Բա՛ց արա, դո՛ւռդ են թակում,

Եվ ի՞նչու ես այդքան չա՜ր,

… Ինչ-որ մեկը լա՜ց  է լինում

Վաղուց փակված դռան տակ:

Գուցե՜ նա էլ քեզ նման

Նեղացել է աշխարհից,

Տե՜ղ է փնտրում գիշերվա

Մագիլների սարսափից:

Այո՜, այո՜, լեզու չունի՜,

Ո՛չ տոհմ ունի,  ո՛չ էլ ցեղ,

Մե՛կ պատիժ է, մեկ էլ պարգև,

Մե՛կ անդունդ է, մեկ վերե՜լք:

Լաց է լինում, գլուխ կոտրում-

Պատահական սխալի պես,

Բա՛ց արա, դո՜ւռդ է թակում,

Ի՞նչքան պետք է համաբերես:

Աչքերի մեջ ստվեր հույսի՜,              

Նամա՜կ դատարկ  հասցեով,

Արտասվում  է մեկուսի

Դուռդ թրջում արցունքով:

Այդպիսին է միշտ էլ եղել-

Սերը անտո՜ւն, խո՜ւլ ու կո՛ւյր…

Այսօր քեզ մոտ է եկել,

Վա՛ղն էլ ինձ մոտ կգա հյուր…

Բա՛ց արա, դո՛ւռդ են թակում,

… Ինչ-որ մեկն է լա՜ց  լինում:

Ս.Ումառ-Հարությունյան