... Մի օր
Աստծո Գործերը
Կառավարվող
սենյակում
Տեսա թե
ինչպես էր Նեռը
Իմ
հույզերը խմբագրում…
Բնական է,
որ վեճ սկսվեց,
(Նեռը
խախտել էր պատշաճը)
Սատանան իմ
քիթը կծեց
Ես էլ նրա
ականջը…
---------------------------------
Ինձ թվում
էր թե ես ոչի՜նչ չգիտեմ,
Չե՛մ
ընկալում այս աշխարհի գոյությունը անհեթեթ,
Եվ այդպես
էլ չիմանալով վեճ եմ սկսել
Սատանայի տոհմի հետ:
Ցա՜վ եմ տարել,
բե՜ռ եմ տարել ամեն օր,
Չիմանալով
վաղը ո՞վ
կամ ովքե՞ր
են ինձ դատելու,
Քայլ եմ
արել սիրո ծանր ոտքերով,
Որը վաղն
ինձ ուժ ու եռանդ էր տալու…
Ո՞վ կլինի
դատավորս,
Խի՞ղճս,
Հոգի՞ս,
Մարմի՞նս,
Թե՞ անապակ
թղթին հանձնած
Հուշե՜րս կամ
խոհե՜րս…
Ես չգիտեմ
պատասխանը
Ո՛չ խելացի,
ո՛չ էլ տխմա՜ր հարցերի,
Բայց վստահ
եմ, որ երբեք
Գլուխս չե՛մ
խոնարհի…
Դա է պատճառն
եղել արդյո՞ք
Թ՞ե պատճառի
հետևանքն իմ եթերային երազի,
Այսօր երազում
մի կին իր սեթևանքը
Թամբում էր
աստծո ձիերին…
Խոսքե՜ր,
խոստումնե՜ր իրանին փաթաթած,
Խոստումների
ցոլանքներ էր ցանում աչքերիս,
Իր
կանացիության մոլուցքը շրթին
Վայրի՜
ծիծաղում էր հեռվից…
Սատանայի
քրոջ աղջիկն էր՝
Արգամուհին
գեղեցիկ,
Չհասկացա
փորձությո՞ւն էր
Երա՞զ էր,
Թե՞ մի
պատկեր արթմնի….
Ու թվում էր թե ես ոչի՛նչ չգիտե՜մ…
Եվ այդպես
էլ չիմանալով վեճ եմ սկսել
Սատանայի տոհմի հետ:
Ս.Ումառ-Հարությունյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий