Երեկոները

* * *

Երեկոներն էլ են լինում Հին,

Լինում Նոր…

- Ո՜չ ծիծաղելի չէ,- ասում է Հին երեկոն,

Իսկ նորը փորձեր  է անում դառնալ արհավիրք

(Ոչինչ ջահել է դեռ կսովորի)

Փորձեր է անում խառնել մտքե՜րդ,

Երազանքնե՜րդ,

Նույնի՛սկ երգերը…

- Շոշափի՜ր, շոշափի՜ր, կարուսե՜լ

Այս անխիղճ աշխարհի շառավիղը,

Մարդիկ բամբասող ու չար են ծնվել-

Դա է այս կյանքի արհավիրքը

Երեկոներն էլ են լինում Հին,

Լինում Նոր,

Հին երեկոն - իմաստուն

Նորը՝ մի քիչ տաքարյուն՝

Հետո նորն է դառնում հին

Հինը մնում անցյալում,

Ամեն դեպքում երեկոն

Միշտ մնում է իմաստուն…

- Շոշափի՜ր, շոշափի՜ր, կարուսե՜լ

Հույսս դատված է կործանման,

Նողկանքից սարսափի իմ օրերը

Մոլուցքից  վերածվեն բարության…

Եվ հին և նորաթուխ երեկոն

Ժամեր են ընդամենն ապրում,

Ժամերի այդ կարճ հատվածում

Որքան թախիծ և բերկրանք են բերում:

- Շոշափի՜ր, շոշափի՜ր, կարուսե՜լ

Պտտվող իմ սրտի ուղեծիրը

Ուզում եմ արագ մոռանալ,

Ետ եկեք իմ անցած տարիներ,

Չեմ ուզում այսքան շուտ հեռանալ:

Ս.Ումառ-Հարությունյան