* * *
Սե՜րը սե՛ր
չէ, երբ ծնվում է
Անժամանակ…
Շա՜տ նման է
ժայռի ամուլ
ծերպից մի կերպ
գլուխն
հանած,
Անօգնական
փոքրիկ ծաղկի…
Ու կանչերը
գարնանային անձրևներին
Հանձնվում
են աշնան հազի չո՜ր ձայներին…
Ստորոտից էլ
ժայռի ծայրը բարձրանալու
Ուժ
չունեցող Սոխակին Հի՛ն-
Լավն ու
վատը այս աշխարհի
Վաղուց
արդեն պետք չե՛ն գալիս…
Սե՜րը, սե՛ր
չէ երբ ծնվում է
Անժամանակ…
Ա՜յն
ժամանակ, երբ
Ինչ-որ մեկն
արդեն հաշտված պարտության հետ-
աշնան թևին
քարշ է գալիս,
Իսկ մյուսը դեռ
դուրս չեկած մոր արգանդից
Դուռն է
բացում երազանքի,
Ձայն է
տալիս
Ծա՜ռս եղած
հոգուն հրակ…
Սե՜րը սե՛ր
չէ, երբ ծնվում է
Անժամանակ…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий