Վերջի՞ն Սեր կամ նույնն է ինչ Վերջին բանաստեղծություն

Ի՞նչու է այսքան ճնշում երկինքը,

Արդյո՞ք երկնում է մի նո՜ր

Մի նոր Բա՞ն,

Ի՞նչու է այսքան տխուր Լուսինը -

Փարթամ կնոջ փարթամ ստինքերի նման:

Մի՞թե նրանից, որ արևը շփոթվել ու

Մայր է մտել- ծածկվել  քո մարմնով-

Դանդա՜ղ ծորում է մածուցիկ շառագույնը

Ոտքերիդ  վրայով:

Մայրամուտն իր տեղն է փոխել -

Մի նո՛ր գույն երկնել քո մարմնից,

Մորեգույն մի թախիծ է իջել

Կիսափակ աչքերիս….

Ամոթի գրկում վա՛խն է մահանում՝

Դառնում Արևներ մտրակող ձիավար,

«Վերջին»  անունով մի սեր է ծնվում

(Կարծես մոտեցող պատահար:)

Տխո՜ւր է լուսինը՝ գիշերվա տե՛րը,

Ա՛րևն է քո մարմնում խենթանում,

Ծաղկում են անգամ մոլախոտե՜րը,

Աստվա՜ծ իմ,

Այս ի՞նչ է կատարվում …

Ս.Ումառ-Հարությունյան

Հունիս 2015 թ.

Արա լեռ