Քո ծնունդը

ԱԴԱՄ - Աստծո Դեմքով Արարված Մարդ 

ԵՎԱ - Երևակայությունից Վեր Արարած

Ձեռքը հղկում էր ներսից ու դրսից,

Ձեռքն Արարում էր ու օրն էր ուրբաթ,

Ու շունչ էր առնում արարիչ ձեռքից,

Կենդանանում էր մի նոր, մի նոր Բան:

Ձեռքը լավ գիտեր, որ այդ խառնուրդից

Ինքը կարարի,  գուցե տեսքով այլ

Ձեռքը լավ գիտեր, որ շիկահողից

Կծնվի ինքը`անունը Ադամ:

................................................................

Կերտված արձանը գեղեցիկ էր շատ,

Բայց քիչ էր նման իրեն ստեղծողին,

Կավամանում էլ ավելացավ կավ,

Ի՞նչ պետք է անի կավի կտորին:

Անցել էր ուղիղ երկու ժամ ու կես,

Կավը դարձել էր մի քիչ կամակոր:

Տիրոջ ուղեղում մի նոր միտք  ծնվեց

Ու ձեռքը նորից սկսեց մի նոր գործ:

Հղկում էր կավը, բայց միայն դրսից,

(Ներսից հղկելու ժամանակ չկար)

Ու հապշտապ հղկված կավի կտորից

Արարվեց մի նոր գեղեցիկ արձան:

Ու ժամն էր արդեն, գրված է այդպես,

Բոլոր սրբազան էջերում գրքի,

Որ տիրոջ կամքով, ձեռքով արարվեց

Երկու արձանիկ`տղամարդ ու կին:

Եվ առաջինը խոսեց այր-մարդը

Թե ո՞վ է ինքը ի՞նչ պետք է անի,

- Այսուհետ դու ես բնության զարդը,

Այսուհետ դա է օրենքն աշխարհի:

Դու նախահայր ես, անունդ՝ Ադամ

Դու՛ ես, որ սկիզբն ես մեծ Տիեզերքի

Ու ամեն թռչուն ու ամեն գազան,

Քո՛ առջև պետք է գլուխ խոնարհի:

Տերն աչքի տակով նայեց մյուսին,

<Հրաշք մարմին է,փոթորիկ ու հուր,

Ես ցավ կերտեցի Ադամի ուսին,

Շատ կատարյալ է, շտապեցի իզուր>:

- Իսկ ե՞ս, ո՞վ եմ ես Մեծ տիեզերքում,

Եվ ո՞վ պետք է ինձ գլուխ խոնարհի,

Ինձ չթողեցիք ոչինչ աշխարհում

Թող որ Ադամն էլ հենց ինձ խոնարհվի:

Ուրեմն այսպես, թե նա Ադամ է

Ես էլ կլինեմ Ադամի Մադամ,

Հոգնեցի արդեն ու բավական է

Գլուխս է ցավում քնելու գնամ:

Ու օրօրվելով ինչպես մի եղեգ

Անցավ այրերի մեջտեղով հպարտ

Դրախտի այգում լուսեղեն  ու մերկ

Քնեց  թզենու հսկա ճյուղի տակ:

Ձեռքը թափ տվեց Տերը զայրացած

Ձեռքից պոկվեցին կավե զույգ գնդիկ:

Մեկը սիրելու շնչով էր լցված

Մյուսը սիրվելու  շնչով  հագեցած:

Սիրելու շնչով լցված գնդիկը

Թռավ Ադամի կողոսկրին կպավ,

Սիրվելու շնչով լցված գնդիկը

Եղեգների մեջ ընկավ ու կորավ:

Ադամը կողին զգաց մի սուր ցավ,

Քաշեց ու փորձեց իր կողը պոկել,

Տերը, որ Տեր էր նա էլ զարմացավ

Չէ՞ որ նա այդպես չէր նախատեսել:

Իր պոկած կողը բռնած ձախ ձեռքով

Ադամը վազեց եղեգնուտը խիտ,

Կռացավ փորձեց սիրվելու շնչով

Անպայման գտնել կավե գնդիկին:

… Ու խեղճ Ադամը արցունքն աչքերին,

Եղեգների մեջ Տիրոջ դրախտում,

Սիրվելու շնչով կավե կտորին,

Դեռ մինչև օրս, փնտրում չի գտնում:

Ս.Ումառ