Ջութա՛կ եմ զգացմունքի մատներով լարած

* * *

Ես ընդունո՛ւմ եմ, որ մի գործի՛ք եմ

Զգացմունքի այրվող մատներով սարքված,

Զգո՜ւյշ,  

Կարող է հանկարծ կոտրվե՛մ

Ու մնամ այդպես կոտրված:

Հիմա ապրում եմ ժամանակի մեջ,

Որը  ի՜մը չէ ու լինել էլ չի՛  կարող,

Ո՜չ էլ կարող է ինչ-որ բան անել -

Ո՛չ անցյալ հերքել,  ո՛չ ճնշել կարոտ:

Կգա ժամանակ ու կկործանվի

Եվ այս լեգենդը գործիք լինելու,

Հոգիս ինքնակա՜մ, հրաշքով վայրի՛

Պարեր կպարի Մեծ տիեզերքում:

Գործիք լինե՞լս - սխալ չհասկացվեմ՝

Ջութա՛կ եմ զգացմունքի մատներով  լարած,                                      

Զգո՜ւյշ, 

Կարող է հանկարծ կոտրվեմ

Ու մնամ այդպես կոտրված:

Ս.Ումառ-Հարությունյան

Հունիս-2015

Երևան