Գիտե՜մ,
գիտեմ որ
Կգա
ժամանակ,
Որ մատներս
էլ չեն կարողանա
Ոչ գրի՛չ
բռնել և ո՛չ էլ մատիտ,
Չե՜մ
պատկերացնում թե ի՞նչպես պետք է այսօրվա նման
Աչքերիս
առաջ անունդ գրեմ
Հազար ու
հազար անգամ :
Գիտե՜մ,
գիտեմ որ
Կգա
ժամանակ…
Փորձ արեցի
սեփական
սիրտս
պատռել ու մտնել,
սրտիս
պատերին ինչ որ կերպ
անունդ գրել,
Սիրտս լցված
էր լոկ քո անունով,
Քո անվան
նույնիսկ մեկ տառի համար
Ես տեղ
Հավատա չգտա:
Գիտե՜մ,
գիտեմ որ
Կգա
ժամանակ,
Պատկերացնո՞ւմ
ես արդյոք
Որ մատներս
էլ չեն կարողանան
Ոչ գրի՛չ
բռնել և ո՛չ էլ մատիտ,
Հավատա՛
իրո՜ք
Կլինեմ
հանգիստ…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий