Խենթ եմ եղել

Է՜հ, չկա՜ս,

Գուցե չես կարող լինե՞լ,

ընկերացել եմ ես ինքս ինձ հետ,

Է՜հ, ի՞նչ անեմ՝

Այդպե՜ս եմ սիրել…

(Միշտ ծիծաղե՜լ ես, ինձ անվանել «խենթ»)

… Սպասո՜ւմն աչքերիս մեջ, որ ե՛րգ էր,

Քարացել է հայացքիս նման,

Կարոտներս արձանացել են -

Դարձել մախրագույն ծիածան:

… Եվ սպասելով ես գնում եմ՝  փախչելով

Հույսի աչքերից,

Խենթ եղել եմ, գիտե՜մ

Գիտե՜մ ,

Խենթ էլ կգնամ աշխարհից…

Ս.Ումառ-Հարությունյան