понедельник, 2 октября 2017 г.

Մի երգի (formidable) տպավորության տակ, որի բառերը չէի հասկանում, Երբ թարգմանեցին ինձ համար, զարմացա, որ սխալվել եմ այդ աստիճանի


* * *
Անձրև՜,  քեզ ո՞վ կփայփայի՜,
Կգուրգուրի՜…
Անձրև՜,  քեզ ո՞վ գի՜րկն իր կառնի,
Եթե Հո՜ղը,
Եթե Հո՜ղը  չլինի…

* * *
Հողը փախչո՜ւմ է ոտքերիս տակից,
Ինչ-որ թևե՜ր են ինձ տանում վերև,
Մի բաժակ ջո՜ւր էր՝ խնդրեցի Բախտից-
Բախտը տվեց ինձ մի ամբո՜ղջ հեղեղ:

Ինչ-որ մի ո՜ւժ է բարձրացնում ինձ վեր,
Գիտե՜մ,  որ Հողը շուտով չի՛ լինի,
Չե՜մ պատկերացնում թե առանց ստվե՜ր-
Կյանքն ի՞նչ կլինի:

Արցունքս պահում եմ, որ չդատարկվե՜մ…
Միգուցե՞ նորից մի ամառ գա թեժ,
Կամ մի նոր գարուն խելագա՜ր ու խե՜նթ…
Եվ ուրախության արցունքներ թափեմ:

Իսկ հողը փախչո՜ւմ է ոտքերիս տակից,
Փորձում եմ գոնե՜ ստվերս բռնել,
Փորձո՜ւմ եմ կառչել ի՜նչ-որ մի բանից,
Փորձո՜ւմ եմ, փորձո՜ւմ,
Փորձո՜ւմ եմ ապրել…



Комментариев нет: