Ինձ գի՜րկդ
վերցրու,
Տա՜ր ուր
պատահի…
Պատահի
այնպե՜ս՝ դառնամ անտարբե՜ր-
Ծովի այն
հեռո՜ւ ալիքի նման,
Որն օրորվո՜ւմ
է մի թեթև քամուց,
Ոչ բորբոքվո՜ւմ
է,
Ո՛չ էլ
դառնանում,
Ո՛չ էլ
կախվում է կողքի ալիքի
Փրփուրից անհույս,
Ոչ գիտի ի՞նչու
և ո՞ւր է գնում,
Ո՛չ ինքը
գիտի թե ի՞նչ է ուզում,
Ո՛չ էլ ուրի՜շը,
Որն ափին
կանգնած ավազների մեջ
Մեկ հիանո՜ւմ
է
Մե՜կ էլ
զարմանում:
Ինձ գի՜րկդ
վերցրու,
Տա՜ր ուր
պատահի…
Բայց մի՛
մոռացիր-
Հով քամուց
բացի կա՛ նաև քամի՜-
Ծովայի՜ն
քամի,
Ցասումի դանակը
խրած սրտի մեջ,
Ու Աստվա՜ծ
չանի
Թե որ
կատաղի՜,
Թե որ
գազազի՜-
Չգիտես ո՞ւմ
կամ
Ի՞նչի վրա…
Մի
վայրկյանում օ՛դ կցնդի
Անտարբեր
լինելու մարմաջը հիմար:
Է՜հ, ի՞նչ
լինելու է, թո՛ղ այն էլ լինի՜
Ինձ գի՜րկդ
վերցրու,
Տա՜ր ուր
պատահի…
Комментариев нет:
Отправить комментарий