Աչքերը մթան

Թվում է թե գյո՜ւտ եմ անում

Տողերով,

Բայց ընդամենը սի՜րտս եմ բացում

Դողալով,

Հոգուս մատներով գրում եմ ինչ կա՜

Ու զարմանո՜ւմ եմ՝

Նո՜ր ոչի՜նչ չկա:

Մթան նո՜ւյն աչքերն են

Ու ականջները կարոտի

Սեղանին դրված նույն հա՜ցն է

…Գինի՜ն.

Ու լռությունը՝ գլուխը խփող

Հատակի՜ն, պատի՜ն:

Միգուցե սա՞ է այդ մա՛հ ասվածը,

Երբ սիրտդ դատա՜րկ է,

Հոգիդ՝ սնամե՜ջ,

Ու լռությո՜ւնն է ոտուձեռ ընկած-

Փորձում ինչ-որ կերպ դիպվածը հարթել…

Մթան մեջ

Կարող ես գրել արևի՜ մասին,

Կարոտից խեղդվո՞ւմ ես

Կարող ես գրել հուշերի՜դ մասին,

Թե լռությո՜ւնն է քեզ անհանգստացնում

Կարող ես գրել աղմուկի՜ մասին -

Սրտի՜ աղմուկի…

Սրտի՜, որ թո՜ւյլ է

Նաև փխրո՜ւն է,

Անօգնակա՜ն է, սակայն դիմացկուն,

Պոե՜տ ես

… Գրի՛ր քո սրտի շշուկի՜ մասին,

Գրիր բերկրանքից  քո դողի մասին

Գրիր մուսայիդ աչքերի մասին

Ու մթան դաժան աչքերն անտեսիր…

Հիշի՛ր, որ գյուտ չես անում տողերով

Այլ սիրտդ ես բացում մի կե՜րպ

Դողալով: