вторник, 10 февраля 2015 г.

Տատիկը


Մի տատիկ էր մեջքով հենվել
Դեղատան հին դռանը,
Դեղ գնելու փո՛ղ չուներ -
Դա էր ցավի պատճառը:

Դեղատոմս էր ափի մեջ,
Արժեքը՝ իր կյանքի  չափ,
Իսկ փողոցում անտարբեր
Դարն էր՝ խիղճը կորցրած:

Թղթե մի Հավատ էր բռնել,
Թղթում- Հույսի երկու բառ,
Մի՞թե վերջն էր եկե՜լ, չոքե՜լ,
Խեղճ տատիկի սրտի տակ:

… Հեռվից կարծես մի ձայն լսեց՝
Մաքո՜ւր, պայծա՜ռ, կանչո՜ղ, ջի՜նջ
« Մի՞թե Տերը ինձ չանտեսեց,
Գո՞ւցե հիմա կօգնի ինձ…»

Փոքրիկ մի տղա էր  կանգնել
- Տատի՛կ, էլ լաց չլինե՛ս,
Մայրս հացի՜ է ուղարկել,
Կուզե՞ս, կեսը կտամ քեզ:

Թաթիկը կնոջն էր պարզել,
Տալիս էր նրան իր հացը,
Բոլորին մարտի էր կանչել,
Տասնամյա այդ դյուցազնը:

Հազարամյա ծունկը չոքեց,
Ցա՛վը մարմնում նվնվաց
Ու փոքրիկին գրկին սեղմեց
Դեղատոմսը մոռացած

Ցավերն անցան մի հրաշքով,
Հավատն իր գործը արեց,
Աշնան քամին սառը շնչով,
Դեղատոմսը փախցրեց

Ս.Ումառ


Комментариев нет: