Տատիկը

Մի տատիկ էր մեջքով հենվել
Դեղատան հին դռանը,

Դեղ գնելու փո՛ղ չուներ -

Դա էր ցավի պատճառը:

Դեղատոմս էր ափի մեջ,
Արժեքը՝ իր կյանքի  չափ,
Իսկ փողոցում անտարբեր
Դարն էր՝ խիղճը կորցրած:

Թղթե մի Հավատ էր բռնել,

Թղթում- Հույսի երկու բառ,

Մի՞թե վերջն էր եկե՜լ, չոքե՜լ,

Խեղճ տատիկի սրտի տակ:

… Հեռվից կարծես մի ձայն լսեց՝

Մաքո՜ւր, պայծա՜ռ, կանչո՜ղ, ջի՜նջ

« Մի՞թե Տերը ինձ չանտեսեց,

Գո՞ւցե հիմա կօգնի ինձ…»

Փոքրիկ մի տղա էր  կանգնել…

- Տատի՛կ, էլ լաց չլինե՛ս,

Մայրս հացի՜ է ուղարկել,

Կուզե՞ս, կեսը կտամ քեզ:

Թաթիկը կնոջն էր պարզել,

Տալիս էր նրան իր հացը,

Բոլորին մարտի էր կանչել,

Տասնամյա այդ դյուցազնը:

…Հազարամյա ծունկը չոքեց,

Ցա՛վը մարմնում նվնվաց

Ու փոքրիկին գրկին սեղմեց

Դեղատոմսը մոռացած…

Ցավերն անցան մի հրաշքով,

Հավատն իր գործը արեց,

Աշնան քամին սառը շնչով,

Դեղատոմսը փախցրեց…

Ս.Ումառ