 |
Տանջո՜ւմ ես,
Տանջվո՜ւմ,
Թվում է
հանցա՞նք,
Մի՞թե
չգիտես, որ իմ մեջ լինելդ
Երանությո՜ւն
է,
այլ ոչ թե
տանջանք…
…Որ ամեն մի
քայլս ես զգույշ եմ դնում
այս Երկիր
կոչված խորթ մոլորակին,
Որ իմ մեջ
հանկարծ ցավ չպատճառեմ, քեզ՝
իմ մեջ
ապրողին…
Որ ամեն
անգամ այլ աչքով նայեմ
ես արեգակի՜ն,
քամո՜ւն,
անձրևի՜ն,
լուսնի՜ն,
աստղերի՜ն,
Որ
գիշերները օրոր ասեմ քեզ
տղամարդկային…
- Մի՛ քնիր
այդպես՝ անխռով ու հեզ,
Օրորվիր
դանդա՜ղ, բայց մնա արթուն՝
Ի՛մ մեջ, ի՛մ
սրտում-
այդ փական
կոչված դռները սրտիս
փակվո՜ւմ են,
բացվո՜ւմ
միայն քո
շնչից…
Ես էլ
կօրորվեմ համահունչ քեզ հետ,
Ինչպես որ
կյանքում՝
Դու առաջ,
ես՝ ետ,
Դու ետ, ես՝
առաջ
Դու ձախ, իսկ
ես աջ…
Չքնե՜ս
հանկարծ…թե չէ կանգ կառնի
Սիրտս՝
Քեզնով լրացված…
Ու թող
արյունս անընդհատ հոսի
Բիբերիդ
հառնած…
Եղի՛ր
անհանգիստ, ի՛մ մեջ, ի՛մ սրտում…
Նոր ոչինչ
չկա այս երկիր կոչվող
խորթ
մոլորակում….
Ս.Ումառ
Комментариев нет:
Отправить комментарий