ԹԱԽԻԾ

Հեշտ ճանապարհ է անցնում Թախիծը,

Ու հեշտությամբ էլ դառնում է Կարոտ,

Ինչպես շուրթերից ակամա  թռած

Մեկ անմիտ բառն է լինում շատ ցավոտ…

Հեշտ է Թախիծը դառնում տխուր երգ, 

Սպասումի սառա՜ծ, թափանցիկ հայացք,

Երբ որ լեզուն է սրտի փոխարեն,

Խոսո՜ւմ, բողոքո՜ւմ անընդհատ…

Հեշտ չի հագենում Թախիծը ագահ,

Հիշողության պես կյանքդ է ուտում,

Ու թվում է թե քո մեջ անդադար-

Հորդում է մեկ այլ, օտար մի արյուն…

Մարմնովդ մեկ Թախիծն է ձգվո՜ւմ,

Թո՜ւյլ, անօգնակա՜ն, բայց մի՛շտ կենդանի,

Առաջացնելով մի տարածություն,

Որը ոչ ավա՜րտ, ոչ էլ սկիզբ ունի…

Մեկ բարկանում ես Թախիծի վրա,

Մեկ է՝լ նրանից ներումներ հայցում,

Քանզի դու գիտես, որ առանց նրա

Անհեթեթ է կյանքն այս մոլորակում…

… Եվ փայփայում ես քո մեջ Թախիծին,

… Եվ գերի մնում նրա մեղեդուն,

….Եվ երակներդ արյուն են մղում

Որը քո ներսում

Կարոտ է դառնում…

Ս.Ումառ