* * *
Ծառերը՝
մերկացած փերիներ,
Պարում են գրկում
գիշերվա,
Դանդա՜ղ ու
ցավո՜տ գիշերը
Ճանաչում է
իմ ներկան…
Ամպերը
անձրևոտ շապիկով
Վազում են
խելագար աջ ու ձախ,
Լալի՜ս են,
ընկնո՜ւմ կարոտով
Գիշերվա
կրծքին լուսնաշաղ:
Աստղաթափը
տխուր մի երգ է,
Կարծես թե`
սառած արցունքներ,
Շշուկն է՝
լռության այդ մահերգը
Գիշերվա աչքերում
ծվարել:
… Գիշերն
անարև,
Անաղմո՜ւկ,
խաղա՜ղ
Իբրև
մարգարե իջնում է ծնկի…
…Գիշերն
ուժասպառ է եղել…
Ծխում է օրվա
Ծխախոտն իր
վերջին…
…Գիշերն
արտասվում է
Իր մերկության
վրա…
Լուսնաթովն
է գիշերվա այտերին..
…Գիշերը ցավերով
երկունքի,
Արարում է
Այս թավշյա՜
ու քնքո՜ւշ մեղեդին:
Ս.Հարությունյան
(Ումառ)
Комментариев нет:
Отправить комментарий