Սպասում

Գիշերվա ճիչն ընկավ հատակին,

Հատակը ծածկվեց մթան շղարշով,
Միայնությունը գրկեց տագնապին,

Երբ դու հեռացար գիշերով:

Ինչ որ մի բան բարձրացա՞վ թե՞ ընկավ,

Ժպիտը շնչեց անհանգիստ,

Արցունքից թրջված մի ձեռք բարձրացավ,

Դանդաղ մոտեցավ աչքերիս:

Ո՛չ քամի կար,

Ո՛չ ճիչ, ո՛չ լուսին,

Միայն սուտն էր լողում մթան մեջ,

Մի  կապույտ շրջազգեստ էր ընկած բազմոցին՝

Դաժա՜ն, անողո՜ք, սնամեջ:

Կարծես հրդեհվեց ատլասե վարագույրը՝

Այրվե՜ց,

վերջացավ աղոթքի նման,

Սենյակում մնաց օդային քո համբույրն ու…

Կավե մի դատարկ ծաղկաման:

Անքնությունը մի որբուկի պես,

Լիզում է աչքերս հոգնած,

Իրոք չեմ կարող մնալ առանց քեզ,          

Նեղացա՜ծ,

Հեռացա՜ծ իմ երազ…

Ապրել կամ քնել կլինի՞ առանց քեզ…

Սպասումը ցա՜վ է,

Տանջո՜ւմ է աչքերս,                                

Մի՛ սեթևետիր, արի վերջապես,

Փակի՛ր կոպերս…

Ս.Ումառ-Հարությունյան