Սիրով
Ընկերոջս՝
Վարուժան Խաստուրին
Զգո՜ւյշ,
Շատ զգույշ
քայլեր…
Նո՜ւրբ,
Շատ նուրբ
թրթիռ…
Առաջին հպո՜ւմ,
Դանդաղ
համահունչ քայլերի ներքո
Իրար ականջի
ցածր փսփսո՜ց,
Շշո՜ւնջ…
Ասում են
տանգոն այդպես են պարում -
Հանգի՜ստ,
Լո՜ւռ ու
մունջ…
Բայց
պատահում է, որ զուգապարդ
լինում է
հենց քեզ հետ՝
Արյունդ
գրկած,
պտույտ
կատաղած,
ինքդ քեզ
հպվո՜ւմ
տեղդ չե՛ս
գտնում,
Ակնապիճերում
բիբերիդ
խաղը պտույտ ես կոչում,
Վազո՜ւմ ես,
Պտտվո՜ւմ
անդադար
ու պար ես
կոչում վազքդ խելագար,
Կարծես թե
շո՜ւնչ ես տալիս աշխարհին,
Արև՛ ես
վառում մթան մեջ կորած
լեռան
կատարին,
Եվ կարծես
քամին անտառից ելել
իր մրսած
ձայնով ականջդ է մտել,
Չե՛ս լսում
ոչինչ,
Պարո՛ւմ ես
պարդ՝
Տանգոդ
առաջին…
Այդպես են կյանք մտնում խենթերը,
Եվ
խենթանալո՜ւ…
Եվ
խենթացնելո՜ւ…
… Ափդ դնչիդ
տակ
Թեք ընկիր
պոետ ցորենի արտում,
Քե՛զ
Խե՜նթ են
ասում….
Ս.Ումառ-Հարությունյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий