Սիրտս ձա՛յնն
է քայլերիդ՝
Իմ մեջ, ինչ-որ տեղ թաքնված,
Գիտե՞ս
արդյոք, ի՞նչ է լինում այն պահին,
Երբ քայլերդ
են լռում պատուհանիս տակ:
Իմ մեջ
լռությո՛ւնն է շոշափում վարսերդ,
Կարծես մի
թռչնի է շոյում վերից ընկած վար,
Համրանում
են քեզ ուղղված բառերս -
Շուրթերիս
վրա դողահար…
Երբ քայլերդ
են լռում պատուհանիս տակ…
Վայրկյանը
դառնում է տարի,
Ճակատագիրը
ծերանում է աչքերիս առաջ,
Մտքերիս
բեկորները եզրով անդունդի
Պտտվում են
կատաղած…
Մի
վարագույր է իմ և քո միջև,
(Որտեղի՞ց
հայտնվեց ծածկոցն այդ մթան),
Դու կանգնած
լռո՜ւմ ես,
Սիրտս հևիհև՜
Փորձո՜ւմ է
կոտրել իր լեզվի շղթան…
Երբ քայլերդ
են լռում պատուհանիս տակ…
Երկրագունդը
պտտվում է ավելի արագ,
Ո՞ր կողմ,
չգիտե՜մ,
Մի՞գուցե
հակառակ - առանց ուղեծիր ու վայրի՜…
Մթան
վարագույրը սիրո կեղծանվամբ
Մի
տարածություն է բացում ամայի…
Անընդհատ
թափվում են գիսավոր աստղեր՝
Եվ ոտքերիս տակ,
Եվ աչքերիս
մեջ,
Անցած
օրե՞րս են շտապում հեռանալ,
Թե՞ նոր
օրեր են ծնվում
Անշո՜ւնչ,
անցերեկ…
… Ու կո՜ւլ
են տալիս ինձ իմ երազները,
… Ու
տարածության մեջ դառնո՛ւմ եմ «Ոչի՜նչ»,
… Ու
պատուհանիս տակ լռո՜ւմ են քայլերդ,
Որոնք ոչ
հոգի ունե՜ն
Ոչ՝ խիղճ….
Ս.Ումառ-Հարությունյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий