* * *
Աղոթքի ավա՞րտն էր,
որ բառը դարձավ
բանաստեղծություն,
եղյամը հալվեց,
հալվեց դարձավ ցող…
Թե՞ սատանայի աչքն էր
արցունքոտ
որ սպանեց մի օ՛ր՝
հոգնա՜ծ,
տառապա՜ծ…
ու երազանքը պառկեց որպես զոհ՝
սառը վերմակի ոտքերը գրկած…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий