* * *
Ես քեզնից
ու
քո ստվերից
փախած շա՜տ
հեռու,
Ասես
կանգնած եմ մարդկության կողմից չպատկերացրած
Մի նոր
գեհենում…
Անճարությունից
ծամո՛ւմ եմ միտքս,
Լեզուս
դառնահամ անո՛ւնդ է շաղում –
Ու
«հեռո՜ւն» հեռվից նոր թափ է առնում`
Խելագարության
մի նոր մեծ ալիք-
Թքախառ
ծորուն մի կաթիլ
Կաթում է հողի՛ն
…
Ու Գաղափարը
ժպտում է վերից
Անհո՜գ,
Անողո՜ք,
Իր տանջվող
որդու ցավին անտարբեր.
- Ա՞յս էիր
ուզում, դե տանջվիր այսպես -
Հեռվի՜ց, շա՜տ
հեռվից
Նայիր
զիստերին՝
Ա՛չքդ
կուրանա,
Ակա՛նջդ
պայթի նրա շշուկից.
…Հիշո՞ւմ ես
ինչպես չլսեցիր ինձ
Ու
իմաստության համը փորձեցիր
Նրա
ձեռքերից…
…Միայն
հեռվից եմ քեզ տենչո՜ւմ,
Սիրո՜ւմ,
Ես՝ քո
ստվերից
Վտարված
հեռու…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий