Ես չգիտեմ
Բախտի բերմամբ թե պատահմամբ ավարտել եմ Երևանի Պոլիտեխնիկական Ինստիտուտի,
Տեխնիկական Կիբերնետիկայի ֆակուլտետը:
Դա ինձ
հնարավորություն տվեց գիշերը մոտ երեք ժամում հաշվելու, որ ես ողջ կյանքիս
ընթացքում անընդհատ համբուրվել եմ 2 շաբաթ՝ 14 օր՝ 336 ժամ՝ 20160 րոպե, 1209600
վայրկյան…
Կնոջը ինտիմ բառերով գովերգել եմ 6281955 անգամ…
Վերջին թիվը
սարսափելի էր…բայց քանի որ Բախտի բերմամբ թե պատահմամբ ավարտել եմ Երևանի Պոլիտեխնիկական
Ինստիտուտի, Տեխնիկական Կիբերնետիկայի ֆակուլտետը շարունակեցի.
Կինն ինձ
ձեռք է մեկնել միայն 1 անգամ:
Կնոջ
հանդիպել եմ միայն 1 անգամ:
Կնոջ
արցունքներ տեսել եմ միայն 1 անգամ:
Կնոջ ժպիտ
տեսել եմ միայն 1 անգամ:
Կնոջ համը
զգացել եմ միայն 1 անգամ:
Կնոջ համբույրից
ինձ կորցրել եմ միայն 1 անգամ…
Լուսանում էր, երբ փորձ արեցի անպայման հիշել այդ Կնոջ
անունը…
Արդեն
առավոտ էր, երբ այդպես էլ չհասկացա Բախտի բերմամբ, թե՞ պատահմամբ եմ ավարտել Երևանի
Պոլիտեխնիկական Ինստիտուտի, Տեխնիկական Կիբերնետիկայի ֆակուլտետը, քանի որ հստակ
հիշեցի այդ Կնոջ անունը՝
Գրականություն…
Комментариев нет:
Отправить комментарий