բանաստեղծություն

Երգված երգերով  չեմ նկարագրի

Առույգությունդ,

ժպիտդ մանկան,

Ո՜չ, չես փոխվելու ինչ էլ պատահի -

քեզ դեռ սիրում է

մի սիրտ մոգական:

Երգված երգերով չեմ կարող երգել

Հոգի՜դ,

մարմինդ Աստվածապարգև,

Մի նոր ձևով եմ ուզում գովերգել,

Թե կապույտ վարդդ,

Թե կակաչդ սև:

Գեղեցիկ ես,

ինչպես ափերը կապող

փոքրիկ կամուրջի ստվերը երկար,

Ու կանչող,

ինչպես ծարավ ճամփորդին,

ջրի ակունքը ուղղորդող ճամփան:

Շուրթերդ է բացել առավոտը լույս

Իր նուրբ ձեռքերով ցողաթաց,

Շուրթերիդ դողից

շուրթերս են մաշվում

Անունդ տալով վանկ առ վանկ:

Չեմ կարող,

չեմ ուզում մաշված բառերով,

Կապույտ առվակներ ցողել մազերիդ,

Չեմ կարող արդեն երգված երգերով

ձոներգել ջութակիդ…

Արևի համը

կրծքերումդ տաք՝

Աշխարհի Բանն է քո մեջ թևածում,

Քեզնից է սկսվում օրը սրտիս տակ,

Ես քեզ եմ պաշտում

այլ ոչ թե Աստծուն…

Ս.Ումառ