Նարինջ

- Մա՛մ, այ նրանից եմ ուզում, - փոքրիկն իր անմեղ մատը մեկնեց դեպի նարինջները:

- Դա նարի՛նջ է, տղաս:

- Մա՜մ, ես նարինջ եմ ուզում, մեկ հատ, այն մեծը:

- Լա՛վ, բայց խոստացիր, որ անպայման ճաշից հետո, լա՞վ:

- Լավ,- փոքրիկն ուրախացավ իր մանկական ուրախությամբ:

- Վերջացրեցիր ճաշդ, դե հիմա կբերեմ քո նարինջը:

Մայրը քիչ հետո բերեց ափսեի մեջ կտրտած ու գեղեցիկ իրար կողք կողքի շարած նարինջի կտորները:

- Մամ, սա ի՞նչ է,- փոքրիկը թռավ ու վազեց խոհանոց:

Վերադարձավ լաց լինելով ձեռքում նարինջի կլպած կեղևը:

- Նա գեղեցիկ էր, ինչո՞ւ սպանեցիր, մա՛մ, ես ուզում էի նրանով խաղալ:

Սենյակում անմեղ լացն էր:

Սենյակում մեղավոր լացն էր:

Սենյակում նարիջի կճեպի հրաշալի բուրմունքն էր…