Ամա՜ռ

Թռա՜վ ինքնաթիռն ու տարավ…

Ի՛նձ տարավ քո աչքերում,

Քե՜զ տարավ իմ աչքերից,

Ու կարծե՜ս անհոգի մի դատա՜րկ -

Կախված մնաց երկնքից…

*

Բալենու մի այգի կարծես դատարկվե՜ց,

Հարո՜ւստ մի ամառ ավետեց տխրություն,

Դաշտային հարբած  մի քամի՜ օրորվեց,

Մեղեդին դարձավ մի աղմուկ…

*

Իրար փարվեցին կոպերը հոգնած-

Ինչպես մե՜նք էինք փարվել այն այգում,

Անիծվի ինքնաթիռն այն, որ տարա՜վ

Մի սե՜ր,  մի հավա՜տ անկոտրում…

*

Կարոտս հիմա մի թափառական

Կփարվի  մուրացիկ կանանց ստինքերին,

Ա՜փ նետված անհույս ձկների նմա՜ն

Կարոտս իր երախը բացուխուփ կանի…

*

Թարգմանեցի քեզ իմ մո՜ւթ մեղքերը,

Թաքուն հրճվեցի՜ խոստովանանքով,

Ա՜խ,  ո՞ւր են հիմա քո նուրբ ձեռքերը,

Որ շոյո՜ւմ էին իմ անցյալը գորշ…

*

Քեզ համար կպահեմ հրդեհնե՜րը իմ,

Կպահածոյացնե՛մ ժպիտնե՜րս տաք,

Գուցե արթնանա՞ խիղճն ինքնաթիռի

Ու նորից ետ գա՝ քեզ իր մեջ առած:

*

Հա՜վքը հեռվում է երգո՜վ մահանում

Մեռնող մա՜րդը մրմնջում է միշտ աղո՜թք,

Ես չգիտե՜մ, աղոթո՞ւմ եմ թե՞ երգում -

Մի աշո՜ւն է մոտենում ինձ անողոք:

*

Կտեսնե՞մ քեզ կյանքիս ճամփեզրին նստա՜ծ,

Չարը մի՛շտ ձաղկո՜ղ հայացքով հրակ,

Ու լույսի համը շուրթերով փորձած,

Կշշնջա՞ս ինձ.

- Քո Սե՜րն եմ, եկա՜…

Ս.Ումառ-Հարությունյան