Վերջի՜ն օր

Եվ կգան մի օր անձրևներ ամռան

Կուրծքդ կլվան ձեռքերիս ջերմով

Ու դու կարտասվես, որ վերջին անգամ

Չասացիր. «Սեր իմ,  կապրեմ քո հոգով…»

--------------------------------------------------

Մի մուսա ունեմ ես քո անունով,

Գիտե՜մ,

Կլքի՜, կգնա՜ …ու շուտո՜վ,

Այսուհետ կայցելեն

Ինձ սև կարապներ-

Միա՜յն ու միայն գիշերով…

Հեռանալու մոտեցող մի օ՜ր-

Կնքված «Վերջին օր» անունով,

Անանուն մի վի՜շտ,

Հոգեմաշ ցնո՜րք,

Տանջանքներ ծնող

Հողի աչքերով…

Բոլոր ամպե՜րը ինձ խորթ կերևան,

Խեղդամահ Լուսնի հայացքով,

Էլ ի՞նչպես խնդրեմ, որ չհեռանա-

Ուժաթափվե՜լ եմ

Աղո՜թք սերտելով…

Գիտե՜մ.

Վերջաբաննե՜րը հերթի կկանգնեն,

Կգունաթափե՜ն պատրանքներս սի՜ն,

Քունքերիս ճերմակ

Անձրև կմաղե՜ն

Հեռացո՜ղ, մարո՜ղ օրերը անգին…

Կհագնեմ տխո՜ւր թիկնոցն օրերի,

Դո՛ւրս կելնեմ տանից ամեն երեկո,

Լռությամբ վայել ջրահարսերին -

Մուսա՜ կփնտրեմ

Ես քո  անունով…

Բուե՜րն իմաստուն կարձագանքեն ինձ, 

- Մեզ հետ գործ չունե՜ս, ապրի՛ր քո ցավով …

Ու կհեռանա՜մ քո անունը շուրթիս -

Խո՜ւլ լռության մեջ հետքեր թողնելով:

Ս.Ումառ-Հարությունյան

15.08.17  Երևան