Մի կեղծ Լուսաբաց

Պա՛ր է պարում խենթ քամին

Գիշերագույժ սուլոցով,

Արդյոք գիտե՞ս սիրելի՜ս,

որ հոգի՜ս է երգում՝

Իր ափերից դուրս գալով:

Ու հուշերիս անձրևների

Տարափի՜ց,

Պտուղներ են մեկի՜կ-մեկի՜կ

ընկնում ցած,

Օրորվո՜ւմ են մառախուղի

ճոճանակում

Կարոտնե՜րս՝

Կարոտներից համրացած:

Խորհրդավոր մի զգացո՜ւմ է

Տեսիլքի պես թափառում,

Որ ամե՜ն պահ,

ամե՜ն վայրկյան

Մի խորհուրդ է դառնում:

… և ավազի շուրթերո՜վ

արևի տակ տաքացած,

…և իր կապո՜ւյտ թափանցիկ

գիշերանոցը հագած,

…և գիշերվա վարդագույն

շռայլներից արբեցա՜ծ՝

Մի արահետ կանացի

Ոտքերով տրորված

Ինձ տանում է դեպի

Իր նոր գեհենը բացված՝

Մի գեհե՜ն իրական,

Մի գեհե՜ն ստրկաշահ-

Կաթնագո՜ւյն-լպրծուն

Գույնով դյութական…

Քո աչքերով գարո՜ւն,

Քո մարմնով ամա՜ռ,

Կրքի դաժան պարապից

Առանց քեզ բացված

Մի նո՜ր

Լուսաբաց,

Ուր քամի՜ն է սուլում

Գիշերագույժ ձայնով,

Ուր հոգի՜ս է երգում

Ափերից դուրս գալով:

Ս.Ումառ-Հարությունյան