Անվերնագիր

Իմ և Տիրոջ միջև

Միջնորդն ավելորդ է՝

Ե՛ս եմ, ի՛մ Տերն է-

Պատժելն ու ներելը…

Իմ գաղտնի՜քը

Միայն ե՛ս գիտեմ,

Թե մեկն էլ իմացավ՝

Գաղնիքն ի՞նչ գաղտնիք,

Ուրիշի գործերի մեջ քիթը խոթելը

Վաղո՜ւց,  շա՜տ վաղուց

Դարձել է հարգի…

Ասում եմ.

- Տե՜ր հայր, քեզ ի՞նչ եմ արել:

Ասում է.

- Ի՞նձ, ոչինչ չե՛ս արել, Տիրո՛ջն ես արել.

Է՜, ե՛ս եմ, իմ Տե՛րն է, Պատժե՜լն ու ներելը -

Անհասկանալի է թե ի՞նչ է ուզում

Միջնորդ  տերտերը:

Նույնիսկ սիրո մեջ

Միջնո՜րդ է դարձել,

Մեկին հնազա՜նդ,

Մեկին տե՜ր կարգում…

Դե եկ բացատրի՛ր, որ այս աշխարհում

Հնազանդներին ո՛չ ոք չի սիրում…

Ա՜յ անհնազանդը -

Փոթորի՛կ է գիժ,

Ցնդած ալի՛ք է ժայռերին բախվող,

Կի՜րք է ու հզո՛ր ճայթող կայծակից,

Որի հարվածից երկար ժամանակ

Ուշքի չես գալիս…

Պտուղն արգելված

Չի՛ լինում Դառը,

Քա՜ղցր է, ցանկալի՜ ու հյութեղ այնքա՜ն,

Որ իրեն հարգող տեր-տղամարդը

Ամե՜ն ինչ կանի հասնելու համար:

Իսկ հնազանդին  կտանի գայլը՝

Որպես ուտելիք ձագերի համար,

… Այդպես է դրված աշխարհի Բանը՝

Կամ կերակուր ես

Կամ ուտող բերան…

Ս.Ումառ-Հարությունյան