Նոր Սեր

Այն ի՞նչ Ձե՜ռք էր, որ

Հորիզոնի կո՜ր, կրքոտ ծոցի մեջ

Սուզված գիշերվա  լո՜ւյսը գողացավ,

Ու գիշերը կո՜ւյս թևերով մաքուր

Ինձ գրկում փայփայե՜ց

Ու… մեռավ:

Առավոտն ինչպես

Լաց լինող մի կի՛ն.

Ինձ իր գիրկն առա՜վ, գուրգուրե՜ց,

Հիշո՞ւմ ես այն օրը, երբ մայրամուտին

Ինձ համար կո՛ւրծքդ բացվեց

Լուսեղեն:

Ինձ համար գրված գի՜րս ճակատի՝

Մարմի՜նդ էր, որ մի պա՜հ դողդողաց,

Ու գոհացումը

Ապրած այդ պահից

Փքվե՜ց, ուռճացավ:

Հիշո՞ւմ ես արդյոք.

Որ քո մի բաց դո՜ւռ -

Ստվերիս տարավ հարբելու,

Ու փաթաթվեցի՜ն իրար շատ ամուր

Մոխի՜ր ու ցասում:

Խի՜ղճը չարչարվե՜ց.

Տանջվեց ցնո՜րքը,

Հույսերը իրենց օրոցքում հանգան…

Ու մի նո՜ր,

Մի նո՜ր.

Նոր Սեր արարվեց -

Ասես ծնո՜ւնդ էր նորածին մանկան:

Ու գլորվեց օ՜րը,

Գլորվեց թեթև-

Երկարաոտ երեկոյի քայլվածքով,

Ու մահացա՜վ օրը՝ մահով անհեթեթ

Նվաճվողի պարգևով…

23.08.17  Երևան