Անցյալը...

* * *

Չեն արբում օղո՜ւց,

Նրբօղո՜ւց,

Գինո՜ւց,

Արբում են առանց ծամելու Օրը կուլ տալուց,

Ու Օրը կարծես իր մահկանացուն

Գտնում է քո՛ մեջ՝

Մնում քո՛ ներսում:

Դավում են քեզ - քո մեջ

Անցած Օրերը բոլոր

Չես դիմանո՜ւմ, բղավո՛ւմ ես

- Բա՛վ է, կանգնի՛ր,

Դադա՛ր տուր,

Մի՛ ավերիր անցյալիս պատնեշները  զորավոր,

Իմ անցյալում և Սրբեր կան

Եվ Հուդաներ մեղավոր:

Բայց թռչում է Օրը ետ

Հանց խելագար մի հեղեղ,

Արթնացնում է վաղուց քնած

Մտքիդ հետքերը նսեմ…

Օ՜րը…

Անքուն խղճիդ հետ…

Շատ ես թակում

Բոլոր դռներն անխնա,

Ու խնդրում ես, որ Օրը

Մի քիչ դանդաղ ընթանա:

Այդպես արբած կամ դավադիր քո հոգով,

Կուրծք ու ճակատ ծեծելով,

Հասկանում ես անպայման,

Որ անցյալը ենթակա չէ փոփոխման,

Որ անցյալ չե՛ն նկարում

Չե՛ն պատկերում ոչ մի կերպ…

…Բավական է վեր կենալ

Ու քեզ նայել հայելու մեջ…

Ս.Ումառ-Հարությունյան