Դու ինձ
հուշում ես ապրելու մասին,
Ես մտածում
եմ
Ի՞նչպես
հրաժեշտ տալ քեզ,
Պատռել
բոլոր նկարներս, ձեռագրերս,
Ջնջել
հուշերս…
Չտեսնել,
արհամարել երևակայությանը,
Չլսել
երևակայության
Բոլոր
դռների բացվելու ու փակվելու ձայնը…
Կոտրել քո անհարդար մազերն արտացոլող
Բոլոր
հայելիները,
Աշխարհի
բոլոր անհասկանալի աղոթքներով
Ծածկել
արցունքոտ աչքերդ…
Հարբել,
հարբել, հարբել…
Դու ինձ
հուշում ես ապրելու մասին…
Ես մտածում
եմ
Ի՞նչպես
հրաժեշտ տալ քեզ:
Դու
հարցնում ես.
- Բայց դու
կգաս չէ՞…
Ու ապրում
եմ դեռ…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий