Ժամանակն անցնում է անաղմուկ,
Այս դատարկ աշխարհում վիրտուալ,
Ժամանակը մեռնում է հեռվո՜ւմ…
Մենք էլ՝ ծերանում ժամ առ ժամ…
……………………………………….
« …Այսօր Սև
շրջազգեստով եմ,
Մտքերս
գրում եմ կիսատ…
Մի քիչ տխո՜ւր,
ամտրամադիր եմ,
Բայց ոչի՜նչ,
Ամեն ինչ
ունի և սկիզբ և ավարտ…»
«…Առավոտից
Կարմիր եմ հագել,
Փորձի՛ր, միգուցե
հասկանա՞ս,
Վիրտուա՜լ,
հիմար այս Սերը,
Դարձել է
գլխիս պատուհաս…»
«…Հավատացնո՜ւմ
եմ, այսօր Սպիտակով եմ,
Փորձում եմ հաղթողին
հանձնվել,
Հաղթողը
դո՞ւ ես, թե՞ ես, չգիտե՜մ,
Դե սկսիր
վիրտուալ ինձ սիրել…»
…………………………………….
Մենք չենք
ընկալում Բառերը…
Չենք զգում Ջերմությունը
խոսքի…
Ընդամենը
կարդում ենք բառերը՝
Անմարմին,
անհոգի….
Ս.Ումառ
Комментариев нет:
Отправить комментарий