«Հոգով գողերը»

 Տրամադրություն չունեմ

Բախտ չունեմ:

Փող չունեմ:

Սիրող կին չունեմ:

Երեխաներիս կարոտում եմ:

Անկողինն ի՞նչ է, դա էլ չունեմ:

Ինչ կար չկար, Դիանան հավաքեց ու տարով մոր տուն:

Բայց բախտ կարծես թե ունեմ, Նոութբուքս թողել է, դա նրանից չէր, կամ էլ ինչ որ բան է խանգարել:

Բայց դե Նոութբուքն ի՞նչիս է պետք:

Զզվել եմ Օդնոկլասնիկից, Ֆեյսբուքից, Ծանոթությունների բազմաթիվ կայքերից էլ չեմ ասում Օութլուկից, որն ընդհանրապես էլ չեմ միացնում:

Ի՞նչ անեմ ինքս էլ չգիտեմ ու պատահաբար սեղմում եմ էկրանին հայտնված ինչ որ էջի վրա:

Էկրանին հարց է:

«Ցանկանում եք իմանալ թե Դուք ինչ եք հոգով, եթե այո սեղմեք «OK»

Ես չէ, բայց Դիանը լավ գիտի ես ով եմ, մի անհաջողակի մեկը, որի ձեռքերը աճում են ծնկերից:

Ես չէ, բայց զոքանչս գիտի ես ով եմ , մի սունկ եմ, որը կարող է ամեն վայրկյան թունավորել իր աղջկա կյանքը:

Էլ մարդ չկա, մնացինք ես ու մայրս:

Մայրս միշտ ասում է.

- Հավատա իմ՝ հացթուխիս 40 տարվա փորձին, Դիանան քեզ սիրում է, համբերիր: Դու ճիշտ է հումորի զգացում չունես, հորդ ես քաշել, քո մեջ ռոմանտիզմ չկա, պապիկիդ ես քաշել, բայց ազնիվ ես ու նվիրված:

Մնում եմ միայն ես, որ չգիտեմ ով եմ:

Ուրեմն … չիմանա՞մ ….սեղմում եմ  «OK»

Բազմաթիվ հարցերին պատասխանելուց հետո, երբ զգացի որ անցել է 1 ժամ 38 րոպե, համակարգիչը հրամայեց:

«Սպասեք»

Ծխում եմ կիսատ թողած ծխախոտս ու անհամբեր սպասում  պատասխանին:

«Դուք հոգով գող եք»

Այ քեզ հիմարություն:

Միգուցե ինչ որ բան սխալ եմ գրել: Հարկավոր է նորից փորձել ավելի ուշադիր:

Այս անգամ պատասխանը տևեց 1 ժամ 24 րոպե:

«Դուք հոգով գող եք»

Ծխախոտ էլ չունեմ ծխելու:

Նայում եմ ամսաթվին…

- Օգոստոսի 18 ատում եմ քեզ

- Ժամը 22 անց 12 րոպե ատում եմ քեզ

- Նոութբուք զզվում եմ քեզնից, չէ, սխալվեցի ատում եմ:

Բջջայինս զանգեց չհասցրեցի զոքանչիս էլ ատել, նոր հանգստանալ:

Նայում եմ հեռախոսի էկրանին, Դիանան է

- Դիանա քո տիրոջ….

Միացնում եմ հեռախոսը:

- Ասա, Դիան:

- Լսիր, դու խիղճ ունե՞ս, ութերորդ օրն է երեխաներիդ չես տեսել…

- Դե փող չկա մոտս, դատարկ գրպանով…

- Ավելի ճիշտն ասա, դատարկ գլխով…

Հեռախոսը հեռացրեցի ականջիցս ու նայում եմ համակարգչի էկրանին

«Դուք գող եք»

Դիանան դեռ խոսում է:

Նորից հեռախոսը մոտեցրի ականջիս:

- Լավ էլի, Դիան, մի բան ասեմ չզարմանաս լա՞վ, ես գող եմ, հոգով:

- Ի՞նչ, չհասկացա, ո՞նց թե գող:

- Հաստատ, համակարգիչն ասաց, գիտեմ, որ հիմա կասես, որ այո գող ես գողացել ես իմ լավագույն տարիները…

- Լո՞ւրջ ես ասում:

- Խաբելու ինչ ունեմ, դու գիտե՞ս որ

- Հա, գիտեմ որ ստախոս չես, բայց…

Անցավ երկու րոպե, ձայն չկա:

- Կարո՞ղ է ես էլ եմ գող, հոգով:

- Ուզո՞ւմ ես արի քո համար էլ թեստ անենք: Մայրդ տա՞նն է:

- Չէ, հարևանի տանը տղեմալի է փակում, գիտե, որ դու շատ ես սիրում, ասում է կփակեմ, իրեն կասեմ որ փակել եմ ու չեմ տա ուտի, թող տանջվի: Մի տաս րոպեից կգա, երեխաներին քնեցնելու ժամն է:

- Հիմա գալի՞ս ես, թե՞ փակեմ կոմպը:

- Ի, ցնդե՞լ ես իհարկե գալիս եմ: Մտիր լողացիր, նոութբուքը քարշ տուր անկողին մինչև գամ:

- Անկողին ես թողե՞լ, հատակին եմ քնում:

- Ախր հեչ ռոմանտիկ չես, ոնց եմ կատաղում, թող լինի հատակին, ի՞նչ կապ ունի, բա ես չիմանա՞մ ինչ եմ հոգով:

Գալի՜ս եմ…

Ս.Ումառ