Մենք

*  *

Գա՜ղթն է եղել ճամփան մեր
Անտե՜ր թողած բաց դուռը,
Տարածել ենք աշխարհով մե՜կ
Հայի կապույտ արյունը:
*
Զոհեր ենք տվել անիմա՜ստ,
Մահե՜ր ունեցել պանծալի,
Կո՜ւլ ենք տվել մայրական
Տառապած դե՜մքը բարի:
*
Բառի՛ց է խոցվել սիրտը մեր-
Ո՛չ թե թրից ոսոխի,
… Թրիքն ո՞վ է այսօր դարձել,
Որ նրա դեմ Հա՜յը գլուխ խոնարհի:
*
Քանի՞ Ռաշի՜դ, Ահմե՜դ, Շապո՜ւհ
Փորձե՜լ են մեզ նվաճել-
Իմանալով հոգու խորքո՜ւմ՝
Արծվի հետ գործ ունեն:
*
Այսօր ո՜րդը կեղտից ելել
Իրեն լո՜րդ է ձևացնում,
Մոռացե՜լ է, որ դեռ երեկ
Ի՜նչ-որ կեղտո՜տ
Մի կրունկ էր համբուրում:
*
Որպես հայի պատմություն՝
Խիզախների օրագիրը-
Լավ չգիտի՜, չի՛ սերտել,
Հայը մի՜շտ էլ ամեն դարում
Ի՛ր խիզախն է ունեցել:
*
Ա՜խր ա՛յ որդ, նույնի՛սկ որդ չես՝
Այլ ողբալի՜ մի ճիճու,
Թե մեր «վաղը» փորձես մորթե՜լ-
Ճիճվաթափի նման արագ
Ամբողջ ցե՜ղդ է կորչելու…

© Ստեփան Ումառ-Հարությունյան