ՄԵՆԱԽՈՍՈւԹՅՈւՆ

Հիշողությանս խորքերից  շերտ-շե՜րտ

Քաշեցի քեզ վեր՝ բարձրացրի ներկա.

- Ի՞նչ ես կամենում, ասա՜, ասա՜, Տե՜ր,

Ես կկատարեմ ինչ-որ կամենաս:

* * *

Ու չի՛ հասկացվում դա ե՞ս եմ խոսում,

Թե նա՝ հեքիաթի  Ձկնիկի նման,

Հիշողությո՞ւնս է անխնա հոսո՜ւմ…

Անցյա՞լս է մեռնում փշրա՜նք առ փշրանք…

- Ե՛տ գցիր ինձ Տե՜ր, քո խենթ արյունով

Լցված հուշերիդ խորքը անհատակ,

Ես ոչինչ չունե՜մ այստեղ անելու՝

Դեռ քեզ պետք կգամ գալիքի համար:

Ու գիսախա՜ռը արցունքն աչքերին

Պատմո՜ւմ է գալիք օրերի մասին -

Ինչպես, որ Օ՛ձն էր խաբում Եվային,

Ինչպես Եվա՛ն էր խաբում Ադամին:

Կարծես ձեռքումս էր օտա՜ր, ուրիշ Կյա՛նք,

Հույզերի ցանցը ընկած ուրիշ Սի՜րտ.

- Տո՜ւր ինձ թռչելու թևեր ու  եռանդ,

Ճանապարհվելու  խորքերը իմ իսկ:

- Քո ուղեծիրը վաղո՜ւց է հայտնի

Ի՞նչու ես ձեռքդ խոթում այլ աշխարհ,

Անցյալը լերդո՛ւկ է օդի ու ջրի,

Ապագայի մեջ չե՛ն որոնում մահ…

- Ուզում եմ տեսնել, թե ո՞ւր են կորչում

Բառերս անդա՜րձ, մտքերս անվարան,

Ի՞նչպես է օ՜րը դառնում մի հնչյուն,

Եվ ի՞նչ կա գալիք սափորում Մահվան…

* * *

Լռե՜ց, ձեռքիցս ընկավ հատակին՝

Բյուր փշուրներով աչքերիս առաջ,

Ինչպես որ հո՜ւյսն է հասնում Դատարկին

Ու Ցած գլորվում թևերով այրված…

Ս.Ումառ-Հարությունյան

0.1.09.15 Երևան