Հավաքիր մի
տեղ օրերդ
Անցած,
Նայիր
օրերիդ դեմքերին
Բոլոր,
Կտեսնես, թե որքա՜ն սպասումներ կան
Թաց,
Եվ որքա՜ն
օրեր ծածկված
Դիմակով…
Փորձի՜ր
հիշել, թե որտե՞ղ ես
Տեսել,
Ի՞նչ
դիմակներ են և ինչո՞ւ են
Թաց,
Ակունքն այդ
վճիճ մի՛ փորձիր
Ջնջել,
Քո անցած
կյա՛նքն է՝ քեզնից
Քողարկված…
Քո սե՜րն է
քեզնից երեսը
Փակել,
Ամաչո՜ւմ է,
որ ապրում է
Երկար,
Իսկ դու
կարծես թե
Հուղակավորել,
Կամ ենթարկել
ես դաժա՜ն
Փորձության…
Ու արթնացո՛ղ
են հուշերը
Գերող…
Տունդարձի
ճամփի նման
Անհամբե՜ր,
Իսկ դո՞ւ՝
մարդ Աստծո
Ամենակարող,
Փորձե՜ր ես
անում անցյալդ
Ջնջել…
Փորձիր մե՛կ
առ մեկ էջերդ
Թերթե՛լ,
Ա՜խ, որքա՞ն
ցավ կա՛, որքա՜ն կիրք ու
Դավ,
Ա՜խ, այս ի՞նչքան
է սերդ
Դիմացել,
Կասկածանքներիդ
ծանր բեռան
Տակ…
Քեզ շատ
դժվա՛ր է թվում
Ծնվելը…
Իսկ սե՜րը, սպասո՜ւմը,
կի՜րքը՝ - հասարակ մի
Բան,
Սակայն
սխալվո՜ւմ ես,
Ծնվելը հե՛շտ
է,
Դժվա՛րն
ապրելն է դիմակների տակ…
Ստեփան Ումառ-Հարությունյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий