воскресенье, 25 октября 2015 г.

Կարոտո՜ւմ եմ, կարոտո՜ւմ



Երբ մայրը կա՝  հենա՛կ ունես, պատվա՛ր ունես անսասան,
Տառապանքդ ո՛չ թե կիսող -  
Չեզոքացնող ուրվական:               

Քեզ համբուրող մոր շուրթերը ուրիշ գո՜ւյն ունեն, ուրիշ բո՜ւյր,
Մորդ քեզ ծածկող մատները                        
Ունեն մեկ ուրիշ ջերմություն:

* * *
Լռությո՞ւն է,  թե՞ թվում է, որ մեծ «աղմուկ» է լսվում,
…Դա մայրական քնքո՜ւշ սիրտն է,
Միայն քեզ համար բաբախում:

Քեզ փորձանքից հեռու պահող Մոր շուրթերն են մրմնջում,
Խոնավ աչքն է՝ քեզ կարոտող
Առանց արցունք լաց լինում:

Խաչակնքող մո՛ր ձեռքերն են այդքան «աղմուկ» բարձրացում,
Մորդ  սպասող տա՜ք հայացքն է
Քեզ անընդհատ տուն կանչում:

Մոր անցկացրած ամբողջ կյանքը՝ կա՜նչ է, կարո՜տ ահռելի,
Մոր սրտի զարկն արձագանքն է
Քո կատարած քայլերի:

* * *
Թող անիծվի վերջին պահը, երբ մոր «աղմուկն»  է լռում,
Երբ մայրերի ուրվականը
Մեր մեջ կարոտ է դառնում:

… Հիմա գիտեմ թե կարոտը ի՞նչ  հզո՛ր է ու դաժա՜ն,
Գիտեմ ի՞նչ է հեռո՜ւն, մո՜տը,
Կարոտո՜ւմ եմ քեզ, մա՜մ ջան:

Վաղո՜ւց եմ ես դարձել հայրիկ, պա՛պ եմ դարձել, մայրի՜կ ջան,
Բայց վերմակս ծածկող ձեռքիդ
Կարոտո՜ւմ եմ անսահման:



Ս.Ումառ-Հարությունյան

Комментариев нет: