Թող ճախրի բազեն

Թող ճախրի բազեն

Թող ճախրի բազեն,

Գեղեցիկ է ճախրում՝ բազեյին վայել,

Ինչո՞ւ ես նրան ցած բերում,

Ընտելացնո՜ւմ,

Փորձում ստրկացնել:

Թե՞ մտածում ես, որ բազեի համար

Մարդ արարծը սողուն է թվում:

Ի՛նքդ թևեր առ, ի՛նքդ բարձրացիր,

Ինչպես հոգիդ է թռչում առանց երթուղի,

Առանց կանգառի,

Առանց ուղեկցորդ,

Թե՞ համոզվել ես, որ

Սողալու համար ծնված էակը

Թռչել չի՛ կարող:

Գե՛տն էլ է հոսում

(Կասեի սողում)

Ջրաղացներ է պտտում հսկա,

Ծայրեր չունեցող դաշտեր է ջրում

և պղտորվում է և պարզ է լինում՝

Այնքա՜ն,

Որ աչքի բիբի պես նայում է վրադ,

Մեկ ծո՛վ է դառնում,

Մե՛կ՝ օվկիան ազատ,

Մեկ հոգուդ նման հանկարծ կատաղո՜ւմ,

Ափերից ելնում

Ու ավերում է ամե՜ն սարքած բան,

Փորձի՛ր ստրկացնել՝ ճահիճ կդառնա…

Այդպե՛ս է կյանքում՝

Ստրուկ սարքելը վայել չէ մարդուն,

Ցանկացա՛ծ ստրուկ

Պահը երբ որ գա,

Դաշույնը ձեռքին

Մա՛հդ կդառնա…

Ս.Ումառ-Հարությունյան