Նեղացած մուսայիս

Իմ սիրտը հարմա՛ր է

(Շատերն օգտագործում են հարմարվող բառը)

Բայց ո՛չ, ես գտնում եմ, որ

Տեղին է  «հարմար»- ը…

Այնտեղ կարող ես ինչ ուզես անել՝

Պատերին ոտքերով հարվածել,

Առաստաղը ձեռքերով ճանկռել,

Հանգստանալ՝ պառկել,

Վեր կենալ քայլել,

Ուրախանալով տխուր արձագանքի

Ձայնը լսելուց -

Բղավել,

Լիաթոք լա՛ց լինել,

Մտքիդ եկած ցանկացած միտք -

Պատերին քերծել…

Իրոք հարմար է չէ՞

Եթե այո, էլ ինչո՞ւ ես ատամներովդ փորձում

Անպայման մի պատուհան կամ մի դուռ  բացել՝

Դուրս գալ ու փախչել:

Ապրի՛ր քեզ համար,

Այնքան վայելիր,

Մինչև որ սիրտս

Ինքը կանգ կառնի:

Այդպես կմնաս՝ դու իմ մեջ,

Ես՝ քո,

Սիրտս հարմա՛ր է

Ոչ թե հարմարվող:

Ս.Ումառ-Հարությունյան