Իմ
ամենաերկար պատմությունը -
Լռությունն
է,
որը դանդաղ
թերթում է էջերն օրերի,
Դանդաղ
հպվելով արագ անցնում է,
հասնում
կորցրած
օրերի մացառուտներում թաքցրած
մի
երգեհոնի…
Մի
երգեհոնի,
որի մեղեդին
ո՛չ ինձ համար է,
ո՛չ էլ
լսողի…
Արևից
հյուսված տառերով,
անձրևի
դրված շեշտերով,
խենթացած
բառերի գրկախառնումով -
Դա մեղեդի է
անցած օրերի…
Դա
պատմություն է
լռության
մասին՝
տառերի,
բառերի,
անդեմ մի
ունայնությո՜ւն…
Դա լռությո՜ւնն
է՝
մի երկա՜ր
պատմություն…
Ս.Ումառ-Հարությունյան
Комментариев нет:
Отправить комментарий